- ҡала-ара
- междугородный
Башкирско-русский автословарь. 2008.
ҡала-ара
Смотреть что такое "ҡала-ара" в других словарях:
қара — азық. Астық д.м. Соғыс зардабын елдің дендеп түсіне бастағаны да биыл жаз: қант шай, қ а р а а з ы қ т ы ң көзі кеміді (Ә.Сарай, Атырау, 310). Қара ала қаз. Қаздың қара ала түсті бір түрі. Көл бетін жапқан қ а р а а л а қ а з бен қасқалдақ,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ала — дорбасы алдына түсті. Шаршады, шалдықты, титықтады. Ала көкек. Ұшып қонып жүретін, берекесіз (адам). Біздің кедей болуымыздың себебі манағылардың айтуынша: көкемнің «а л а к ө к е к», «ақылсыздығынан» сияқты (Н. Қазыбеков, Тұсаукесер, 42). Мұның… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қалақ — бет. Жалпиып қалған, жалпиған бет. Қ а л а қ б е т әуелі трубканы көтергісі келмей тыржыңдаса да, тыңдаған бойда орнынан атып тұрды (Ә.Нұрпейісов, Соңғы., 371). Сыртына сірә да қан тепейтін қара сұр қ а л а қ б е т сыздап ала қойған (Бұл да, 403) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ала шопақ — (Қарақ.) қарбыздың ала тұқымы … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алағайым — (Қарақ.) ұшқалақ, жеңіл мінезді … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алақ-құлақ — (Қарақ.) алақ жұлақ … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қалақ-құлақ — (Қарақ.) қалай болса солай. Қ а л а қ қ ұ л а қ жұмыс қылуға болмайды (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алағадалық — (Қарақ.) қауіп; ой, көңіл … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алағандалық — (Қарақ.) қауіп … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алақайыс — (Қарақ.) аттың мойнына салатын қайыс … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алақамба — (Қарақ.) қауын түрі … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
